Առաջին ձյուն- first snow

Ես միշտ հպարտանում եմ, որ Հայաստանն այն քիչ երկրներից է, որտեղ կարելի է տեսնել տարվա 4 եղանակները: Ապրելով այս չորս եղանակների երկրում՝ չես կարողանում լիովին գիտակցել, որ կան երկրներ, որտեղ չկա ամառ կամ ձմեռ, և այդ երկրների մարդիկ երազանքով նայում են քեզ, երբ դու պատմում ես, թե ինչպես քո երկրում ամռանը շոգից խեղդվելով իրար վրա ջուր եք լցնում, իսկ ձմռանը ձյան փաթիլների ներքո ձնագնդիկ շպրտում... Հա, դժվար է բացատրել, ավելի լավ է ցույց տալ:

իմ առաջին ձնագնդիկը, ո՞վ է զոհը..

Նա սիրո նման միշտ էլ գալիս է «ճամփաներով անհայտ, չքարտեզագրված», խառնում քո բոլոր պլանները, և ոչ միայն քո: Ինչպես հմուտ դիզայներ, նա գիտի, թե որ ցանկապատն ինչ զգեստ պետք է հագնի այս անգամ, որ արձանն այս անգամ ինչ նոր ձյունե հմայք կստանա, որ ծառին ինչ զգեստ է սազում...

 Իսկ ծառերը, այդ սեթևեթողները, մոդայիկ հագուստի համար հերթ են կանգնում ու լուռ սպասում են, թե այս անգամ ինչ յուրօրինակ զգեստ է մտածել իրենց համար տարվա դիզայներ Ձյունը:

Իսկ մարդիկ մաքրում են հետքերը իրենց կորած հոգու...

Ձյունը քարացնում է ամեն ինչ, մարդիկ, մեքենաները, կենդանիները... բոլորը սկսում է զգույշ քայլել՝ կարծես վախենալով այդ անմեղ աչուկներով ամեն ինչ խառնող ճերմակությանը... իրականում պարզապես անհնար է արագ քայլել կամ մեքենա վարել մեր քաղաքի՝ ընդհանրապես չմաքրվող փողոցներով:

Եվ միայն ձյան փաթիլներն են օրորում կարուսելները

Ախր Ամանորն առանց ձյան... այդպես չի լինում, այդպես ինչ-որ բան հաստատ սխալ է լինում:

Վանաձորի գլխավոր տոնածառը
այժմ իր ամբողջ հմայքով...

Ձյունը տոնածառի ամենալավ զարդարանքն է 

Ձյունը երեխաների տոնն է...

և մեկ էլ նրանց, ով հոգով մանուկ է)))

 Ձյունը ստիպում է գեղեցկանալ նույնիսկ այս ժանգոտ դռանը, որն անմիջապես աչքի է ընկնում ճերմակածառաստանում: