Մի ակնթարթ հավերժություն 5

այո, մեկ է, ԴԲԱ ԼԱՎԸ

Քաղաքը մեռել է, գերեզմանատունն է ապրում:
Կուզեի հակառակը լիներ` քաղաքը ապրեր,
 իսկ մեռներ գերեզմանոցը…(Վ.Պ.)

Եվ այսպես կերտեց արարողը մեծ,
Դժոխք ու դրախտ կնոջ մեջ դրեց,
Շունչ տվեց, շոյեց կնոջը հոր նման
Ու մոլոր մարդուն հանձնեց հավիտյան...

Սարդերի խրախճանքը՝ լուսաբացին


back to 90s- every last day of year
վերադարձ 90-ականներ, ամեն տարվա վերջին օրը

Չեզոք հավատ

Արևն արդեն մոտեցել էր մայրամուտին

Դաշտում մի անմեղ լռություն էր տիրում

Ու միայն վերքերը վիրավոր հողի

Հուշում էին որ դեռ պատերազմ է գնում


Պատրիարքական լիճը... գիշերով... բռռռռ

Երբ մի օր Վանաձորում որոշում ես քայլել
 ոչ քո իմացած ճանապարհով

Կանաչ տերևաթափ Վանաձորում

Բա առանց թեստ դրայվի???
Լավ է, գրած չէ «Չօգտագործել»

Բալենու համբույրը

Իսկ երբ մեռնում է քաղաքացին, կեցցե...

-Ես աղջիկ փուչիկ եմ ուզում...

...և շագանակենիներ է
բուրում մայիսյան Վանաձորը

Գովազդ փուչիկանոցում

Ծիծեռնակը բույն է շինում... 

Վարդագույն օազիս գորշ ավերակներում

Համբարձման ծաղիկ...
կամ իմ մանկության կովածաղիկը:)

Եթե աստված եք,
Փչեցե՜ք նրանց բոլո՜ր մոմերը,
Մարեցե՜ք նրանց կանթեղներն ամե՜ն,
Հանգցրե՜ք նրանց ջահերն այլազան,
Որ եղիցի լու՜յս...

Վանաձորս՝ բարուրված լեռների մեջ

Արևի անցած ճանապարհը...

Կարևորը «պարաբալիչեշկի անտենան» է,
հա ինչ, որ կոշիկները ցից են հանում, 

որ չորանան...

Կանայք անզոր են, մայրերն են ամենազոր:

Հիշեցի՞ք Ձեր մանկությունը,
երբ պոկում էիք սառույցը և...

Հրաշքնե՞ր... լինում են


No comments:

Post a Comment