Ու ձյուն է գալիս,
ինչ-որ ջերմ մի ձյուն… քո աչքերը փաթիլ առ փաթիլ կտրում-անցնում են ձյունը և մոտենում
իմ շնչին, որի ջերմության կրքից փաթիլ առ փաթիլ այրվում է ձյունը:
Դու ինձ վերցնում
ես քո ափի մեջ, ձյունը փաթիլ առ փաթիլ խեղդամահ է լինում ու կաթիլ առ կաթիլ համբուրում
մեզ…
Հանկարծ դու
ինձ հետ ես հրում, ես զարմանքով նայում եմ քո աչքերին, փորձում կարդալ քո լուռ շուրթերը,
որոնց այժմ համբուրում է միայն ձյունը:
Դու վերցնում ես ձեռքս ու սկսում ես վազել…
ես սայթաքելով ճեղքում եմ ձյունը, բայց դու ամուր բռնել ես ձեռքս և տանում ես դեպի
անհայտ մութ:
…Մենք պառկում
ենք ձյան վրա և նայում ձյանը: Ձյունն ամենուր է, ես մի պահ վախենում եմ ձյան ամենուրությունից,
ինձ մի պահ թվում է, թե ես մենակ եմ ձյան հետ, ու նա ինձ հիմա կկլանի իր ամենազոր գրկում:
…Բայց դու գրկում ես ինձ, և ես մոռանում եմ վախը, ձյունը, ամբողջ աշխարհը:
No comments:
Post a Comment