Մի քանի օր Հայաստանի հյուսիսում

Մի քանի օր Հայաստանի տասնյակ գյուղերում, օրական 10 ժամ լինել ավտոբոսում, քայլել գյուղական ձյունապատ կամ ցեխապատ փողոցներով. լսել գյուղացիների խնդիրները և կրկին ճանապարհ, ճանապարհ...

Մայրամուտը ճանապարհին

Շիրակի և Լոռվա գյուղերում ամենուրեք կարելի էր գտնել 1988թ. Երկրաշարժի անմեղ զոհերի հիշատակին նվիրված հուշարձաններ` չմոռանալով զոհված համագյուղացիների և ոչ մեկի անունը...

գյուղական համայնապատկեր

Ջրի խնդիրը մեծ խոչընդոտ է շատ գյուղացիների համար, մանավանդ երբ ձմեռն է իշխում շուրջբոլորը:

 

Լոռվա ձորը

Լեջանի եկեղեցին 1892

Դուռ դեպի գերեզմանատուն

Համարյա քոչարի  Լոռվա սարերում

Հարյուրավոր կիլոմետրեր անցնելուց հետո ճանապարհի պանդոկում մի բաժակ տաք թեյից լավ բան չկա:

Երեկոյան Վանաձորը 

Երեկոյան Գյումրին

Տեսնել եկեղեցի ճանապարհին այլևս զարմանալի չէ...

Շուրջօրյա դեղատուն գտնելը գրեթե անհնար է, մինչդեռ...

Շուրջօրյա բարձրակարգ սերվիս:)

Վկաների հավաստմամբ չարժե ներխուժել այն վայրեր, որտեղ գերիշխում են... Ա և Տ :)))

Հանրահայտ Չերքեսի ձորը, որտեղ ամեն ինչ ստեղծած է հայկական «համն ու հոտը» պահելու համար:

Թոնրից նոր թխած հացը հանեցինք

Ղափամա, ղափամա, համով-հոտով ղափամա

Փանիկ գյուղի մայրամուտը...

Մեր ուրախություն «Կառլսոնը», որն ապրում է... ավտոբուսում

Շիշթաղա գյուղի տներից մեկում հայտնաբերեցինք սուրբ անկյուն: Տանտիրոջ պապը, ուսանելով Վատիկանում, թողել է հավատքի ճանապարհը, վերադարձել գյուղ և ունեցել է 12 տղա և 8 աղջիկ: Նա իր հետ բերել է գրքեր, որոնք տպագրվել են Մխիթարյան միաբանության օրոք, սուրբ Ղազար կղզում: Ինչպես նաև այս անկյունում կարելի է գտնել մեդալիոն, որից աշխարհում կա ընդամենը 7 հատ: Հայկական գյուղում կուչ եկած յոթերորդ մեդիալիոնի մեջ պատսպարվել է Հիսուսի խաչից պատրաստած փոքրիկ խաչը:

Սուրբ գրքեր, որոնք ավելի քան 200 տարեկան են

Աշխարհի յոթ մեդալիոններից մեկը

Գյուրիի սուրբ Աստվածածին եկեղեցին

 Գյուրիի նոր կառուցվող եկեղեցին, որ քանդվել էր երկրաշարժից: 

Էլ ի՞նչ Գյումրի առանց Պոլոզ Մուկուչի...

Գյուրիի ամենահայտնի  ժամացույցը

Մայրաքաղաքում չեմ տեսել, որ կինն աշխատի բենզալցակայանում, մինչդեռ Տաշիրում դա այնքան էլ արտասովոր բան չէ, ինչպես Ալավերդիում` կին-կռունկավարը:

Օձունի եկեղեցին ամենահինն է Լոռիում`  6-րդ դար: Այժմ կեղեցին վերանորոգվում է հենց իրենց` օձունցիների ուժերով, որոնք իրենց քրտինքով վաստակած նույնիսկ  1000 դրամը նվիրաբերում են իրենց եկեղեցու շենացման համար:

 Դուք չե՞ք խաղացել «Գաղտնի ընկեր», դուք պարզապես անիմաստ եք ապրել :)))

Մեր խմբի կոկետուհին :)))

«Լոռեցի» Արմենը :)

Շատ եմ սիրում գյուղացիների տարածության և ժամանակի զգացողությունը. այս կամուրջը գտնելու համար մենք քայլեցինք գրեթե կես ժամ, մինչդեռ ճանապարհ ցույց տվող գյուղացին այնպես ասաց, կարծես այն հարևան տան կողքին էր...

Իմիջայլոց զգուշացրեց. «Հա,  մեկ էլ զգույշ կգնաք, քանդվոււմ է մեկ-մեկ»

 
Այո, այո, իրական սահնակը դեռ մնում է երեխաների սիրելի խաղը ձմռանը:

 Այս երեխայի պահով կարող եմ միայն ասել. «NO COMMENT»!!!