Ցեղասպանության «տուն թանգարան» և անմոռուկացված ժողովուրդ

Ապրիլի մեկին գնացել էի Ծիծեռնակաբերդ. դպրոցականներով ապրիլյան միամսյակի բացում էինք անում: Տարբեր լրագրողներ էին հավաքվել. սպասում էինք նախարարին: Մեկ էլ մի աղջիկ շնչակտուր մոտեցավ մեզ. «Սա՞ է ցեղասպանության տուն-թանգարանը»: Տեսնելով, որ մենք չգիտենք՝ ինչ պատասխանենք, շարունակեց. «Ինձ ասել են ստեղ գամ, ի՞նչ է լինելու ստեղ»: Միանգամից հասկանում ես, որ լրագրող է...

Տորթ, տարոսիկ, մեքենաների «վաճառվում է» գրվածի հարևան, պոպ-կորնի մեքենայի վրա, հեռախոս, ժամացույց... և սա դեռ ամենը չէ, դեռ ապրիլի 24-ին ժամանակ կա:

Ապրիլի 24-ին մարդիկ տխրեն, որ անձրև չի գալիս, չեն կարող օգտագործել իրենց ռազմահայենասիրական հովանոցները

Երեխաների հագուստի վրա կամ ինչու ոչ, ներքնազգեստի, դեռ չկա՞:

Նոր տեսականի.. անմոռուկի, թե կոշիկի, սակայն ինչ տարբերություն

Անմոռուկացված եսիմ ինչը

Անմոռուկացված Ծառը