«ԼՈՌՎԱ ՁՄԵՌ» Լոռիում կրկին տոն է

Եթե բոլորի համար ձմեռը սկսվում է դեկտեմբերին, ապա Լոռիում ձմեռվա շունչն անմիջապես կարելի է զգալ փետրվարին, երբ բոլորը ճանապարհվում են Թեժ լեռ՝ արդեն 42-րդ անգամ նշելու «Լոռվա ձմեռ» տոնահանդեսը:

Առաջին «Լոռվա ձմեռը» կազմակերպել է Վանաձորի պետական մանկավարժական ինստիտուտի ամենատարեց դասախոս, պատվավոր պրոֆեսոր, ֆիզիկական դաստիարակության ամբիոնի դոցենտ Լյուդվիգ Պետրոսյանը: 

Նրա սիրած եղանակը միշտ եղել է ձմեռը՝ դահուկների եղանակը։ Հիմա էլ հիշում է` փոքր հասակում եղբոր հետ տակառի փայտերից դահուկներ էին պատրաստում։ Երկու եղբայրներ Սերոժյա և Լյուդվիգ Պետրոսյանները 10 անգամ եղել են դահուկավազքի Խորհրդային Հայաստանի չեմպիոններ։

1941թ. Ֆինլանդիայում ծնկից վիրավորվելով` վերադարձել է հայրենիք և 10 տարի շարունակ դահուկներով սահելով բուժել է ծնկի կոտրվածքը։

«Լոռվա ձմեռվան» հաջորդեցին «Գյումրվա ձմեռ», «Երևանի ձմեռ»  և Հայաստանի  այլ քաղաքներում կազմակերպվող տոնախմբությունները, սակայն իր 42-ամյակին հասավ միայն «Լոռվա ձմեռը», որը այսքան տարիների ընթացքում հավատարիմ մնաց իր մշտական տեղին` Թեժ լեռան ստորոտին։

Երկու անգամ մասնակցել է Մուրմանսկում ամենամյա «Праздник Севера» (Հյուսիսի տոն) միջազգային մրցույթին որպես մրցավար։ Հայրենիքում նման տոն ստեղծելու միտքը հանգիստ չէր տալիս նրան։ Երբ վերադարձավ Մուրմանսկից, խորհրդակցեց քաղաքի ղեկավարության հետ և անցավ գործի։

Մոտ 20 հազար մարդ էր եկել «Լոռվա ձմեռվա»  առաջին տոնախմբությանը։ «Խանութներում 18 հազարից ավել դահուկ վաճառվեց այդ օրերին»,- պատմում է Լ.Պետրոսյանը։

20 տարի շարունակ Լյուդվիգ Պետրոսյանը եղել է տոնահանդեսի կազմակերպիչը։ Լարախաղացներ (քյանդրբազ) էին հրավիրում, Հաջղարի (Լեռնապատ) պարի և երգի մեծահասակների (բոլոր անդամները` 70-80 տարեկան) անսամբլն էր գալիս։ «Հիմա այդ ամենը չկա, մարդիկ գալիս են խորոված ուտելու... վիրավորական է»,- ցավով նշում է Լ.Պետրոսյանը։

Այն ժամանակ գլխավոր մրցանակին հասնելը ավելի բարդ էր. 10 տարի ոչ ոք չէր կարողանում նվաճել` մերկ ձեռքերով մագլցել սառցապատ սյունը։ «Դա հաջողվեց միայն 17-ամյա Սեյրան Ղարագյոզյանին»,- հիշում է Լ.Պետրոսյանը։

 «Սպորտը բոլորի համար» ֆիլմը, որը ցուցադրվել է նախկին Խորհրդային միության բազմաթիվ քաղաքներում, Վանաձորի մասին է եղել: «Կիրովականը համարվում էր սպորտի քաղաք Հայաստանի հավաքականի մեծ մասը կիրովականցիներ էին»,- հպարտությամբ ասում է Լ.Պետրոսյանը, որի դերը այդ գործում անփոխարինելի էր: