Saturday, December 21, 2013

իմ 2013 թվականը

Այսօր, դեկտեմբերի 21-ին, տարվա ամենաերկար գիշերը, որոշել եմ հիշել ամբողջ տարին մոմ առ մոմ վառել բոլոր հուշերը, որ նրանք վառվեն ոչ միայն իմ սրտում...

Մի քանի տարի ընդմիջում հետո կրկին Նոր տարին ընտանիքիս հետ

Ավտոբուսով ձմռանը նման հրաշալի մարդկանց հետ շրջել Հայաստանի հյուսիսով և այցելել տասնյակ գյուղեր, խոսել մարդկանց հետ, փորձել հասկանալ...(Լոռի, Օձուն)

Հայ-Ռուսական (Սլավոնական) համալսարանի Բիզնես դպրոցի շրջանակներում գործող Մեդիա դպրոցի ղեկավար... իմ ամենաերկար «պաշտոնը»)))

Կան մարդիկ, որոնք քո կողքին են լինում, նույնիսկ երբ դու քնած ես...

Ոտաբոբիկ քայլել 2 կմ-ոց  արահետով, որտեղ կային տարբեր նմանատիպ ատրակցիոններ: Ուզում եմ անպայման Վանաձորում էլ նման վայր ստեղծել: (Վալմիերա, Լատվիա)

Այս նկարից հետո ես համոզվեցի, որ ֆոտոգենիկ լինելը կախված է լուսանկարչից))

30-ամյակս... ծնունդ, որ ինձ համոզեց, որ եկել է քարերը հավաքելու ժամանակը՝ սակայն չմոռանալով, որ դեռ էլի է պետք նետել:
Ռուբեն Սուվարին, հարազատ ընկեր, որ մի քանի օրում կազմակերպեց մեր նկարների ցուցահանդեսը:
 

Իմ հարազատ և միակ ընտանիքը, որն արավ ամեն ինչ՝ այդ օրը անմոռանալի և հրաշք դարձնելու համար:

Ես ունեցա իմ գիրքը...

Մակագրում եմ գիրքս իմ լավ ընկեր Սերգեյին. այս տարվա հայտնության տիտղոսին լրիվ արժանի մարդուն))

Հաղարծինում եթե եղել եք, ապա պետք է անպայման լինեք այս քարի տակ՝ Հայաստանում իմ ամենասիրելի վայրերից մեկը: Լուսանկարը՝ տարվա մեկ այլ հայտնության՝ Տիգրանի

Այս նկարը իմ նկարների մեջ ճանաչվել է «տարվա լավագույն լուսանկարը»՝ «Հավատքի և կոմունիզմի մեջտեղում»

Մեր քաղաքի ուրախությունը՝ Էկոբասը, որի ծնունդով հեռվից հեռու ուրախանում էի և ափսոսում, որ չեմ կարող մասնակցել: Ոչինչ, մյուս տարի դեռ լիքը գործ կա անելու:

ԳԼՕ... եթե ինձ առաջարկեն գնալ Եվրոպա մի շաբաթով, բայց դա համընկնի ԳԼՕ ճամբարի օրերի հետ, ես առանց վարանելու կընտրեմ ԳԼՕ ճամբարը, քանի որ այն ինձ ստիպում է լինել ինձնից լավը...

Եվս մեկ մարդ, որ ստիպում է լինել ինքներս մեզնից լավ: Նրա համար պետք է ամբողջ ժողովրդով հոտնկայս երգենք. նա արժանի է ավելիին:

Լոռվա բերդի ձորում՝ կամրջի վրա: Մի վայր, որտեղ եղել էի 15 տարի առաջ:

Իմ կողպեքը, որը կախվեց Գաղտնիքի օրը՝ նոյեմբերի 8-ին, Վանաձորի Գաղտնիքի կամրջի վրա: 

ու ես մենակ չէի... Ցավոք մի քանի օր հետո բոլոր կողպեքները ջարդեցին ինչ-որ մարդիկ՝ գողանալով ուրիշների երազանքները

Իմ սիրելի «Ա1+»-ի հետ!

Այս պահը կարելի է համարել տարվա ամենամեծ գաղտնի օպերացիան:)))

Մայիսի մեկը նշելիս

Այս ծաղկեփունջը երկար ճանապարհ է անցել, ծաղիկ առ ծաղիկ ծնվել է երկու գժերի՝ Գագիկի և Սպարտակի շնորհիվ

Երևանին հրաժեշտ տալիս, առավոտյան ժամը 4 կամ 5...

Մորզեի այբուբենը իմ ու քրոջս սենյակի պատերին: Խեղճ հայրիկս մեր ձեռքը կրակն է ընկել:

Եվս երկու րոպե, և ես կհայտնվեմ օդապարիկի մեջ: (Լատվիա)

Արիստոկրատական առավոտ. Նշում ենք բարոնուհուս կոչումը (Լատվիա)
 

Մեր գժական խումբը: Փորձեք ձեր կյանքում անպայման մասնակցել EVS-ին:

Այոոո, հայկական խորովածը պետք է համտեսեն բոլորը (Լատվիա)

«Վալմիերա գավաթ» օդապարիկների փառատոնին. բացման խոսքն իմն է )

Երկու գիշեր, երեք օր... այդքան տևեց ճամփորդությունը Էստոնիայում, որտեղ զգացինք թափառաշրջիկի կյանքի բոլոր մանրամասները՝ քնել խոտածածկ գետնին, ճաշակել ավտոկայանից դուրս հանելու «հաճույքը», լուսացնել սրճարանում մի բաժակ թեյով, ոստիկաններին ապացուցել, որ դու չափահաս ես)))
 Հին քաղաքի պարիսպների մուտքի մոտ (Տալին, Էստոնիա)

Վերջապես իմացա, որ Տարտուի համալսարանը նույն հայտնի Դորպատն է:

Պարզապես գնում ենք սրճարան: Տալինի հին քաղաքում բոլոր հնարավոր և անհնար վայրերում կարելի է գտնել սրճարաններ:

Թագավորական պալատում (Ստոկհոլմ, Շվեդիա)

Սարին և Յանան, իմ հավատարիմ ուղեկիցները մեր ուղևորությունների ընթացքում: (Ստոկհոլմ, Շվեդիա)

Լուսաբացը Բալթիկ ծովում: Երբ մենակ ես ամբողջ կառամատույցի վրա ու ցանկանում ես գոռալ հիացմունքից:

մի բուռ Արև..

Երբ կարող ես պարզապես Մոսկվայում իջնել մի քանի ժամով և գտնել փոքրիկ Հայաստան իր մեծ սրտով:

Կարոյի ծնունդը նշեցինք Մոսկվայում: Ինձնից լավ նվեր??? )))

Սպոոոն իր նման կազմակերպեց ամեն ինչ, որ ես պարզապես վայելեմ Մոսկվան թեկուզ մի քանի ժամով: Նույնիսկ իր պատրաստած անմահական սուրճից հյուրասիրեց))) (Հայկական եկեղեցին, Մոսկվա)

Սպոյի ապարատի՝ իմ վերջին նկարը .... 2013թ.(((

Այ այսպես են դիմավորում, երբ մի երկու ամիս Հայաստանում չես լինում... փուչիկներով, աղուհացով)))

Հաջողվեց երկու հզոր կազմակերպությունների՝ Թոմսոն Ռոյթերս հիմնադրամի և Մեդիա նախաձեռնությունների կենտրոնի շնորհիվ կազմակերպել թրեյնինգ լրագրողների համար իմ սիրելի թրեյներ Թոմաս Ատկինսի հետ

Եվս մեկ թրեյնինգ լրագրողների համար, այս անգամ ինձ համար թանկ «Իմեջինի» հետ: 

Երբ փողոցում անծանոթը մեկնում է քո սիրած ծաղիկը և խնդրում, որ վերցնեմ...ինչպես մերժել..

Վանաձոր, Դիլիջան, Սևան, Գառնի, Գեղարդ, Խոր Վիրապ, Երևան, Ապարան, Սպիտակ, Վանաձոր... այս ամենը մեկ օրում իմ երկու եղբայրների և հորեղբոր հետ: (ինչ-որ տեղ այս նշածներիցս մեկի ճանապարհին)
   

Ուսանողներիս կազմակերպած առաջին բանավեճը... շատ բուռն էր)))

Ինձ նման գժեր դեռ կան. ես, Անին, Պուխը և Նապոն թեյում ենք:

Տասը տարի առաջ մեր կուրսի Աշոտը ոգևորված մտավ լսարան և ցույց տվեց «Իսպանական կենտրոնի» կնիքը:

Թոմը Վանաձոր եկավ այս տարվա ամենաձյունառատ օրը:

Շատ են այն մարդիկ, որոնց հետ ծանոթացա այս տարի և որոնք դարձան ինձ հարազատ միանգամից, մի վայրկյանում, հանկարծակի...  դուք այս տարվա իմ գանձն եք...