«Եվան հանգիստ է, խոշոր մարմնով և մեծ աչքերով. առաջինն ինքն է ծնվել: Գաբրիելան ավելի սպիտակամորթ է, բնավորությամբ շատ մռթմռթան և դժգոհ: Իսկ Մարիամը՝ ամենափոքրը, սովին չի դիմանում»,- ծիծաղելով նկարագրում է իր մեկ ամսական եռյակ աղջիկներին երջանիկ մայրիկը՝ 32-ամյա Անուշ Սահակյանը, ով Վանաձորի կայազորային հոսպիտալի վիրաբուժական բաժանմունքի ավագ բուժքույր է:
Ամբողջ ընտանիքը շոկի մեջ էր, երբ իմացան, որ միանգամից երեքով է համալրվելու ընտանիքը. հազարից մեկի մոտ է հղիությունը մինչև վերջ ձգվում, և երեքն էլ նորմալ, առողջ
ծնվում են:
Այս ընտանիքում զույգ երեխաների ծնվելը զարմանալի չէ. «Ես
զույգի թայ եմ, սակայն չէի մտածում, որ եռյակ թոռներ կունենամ: Հիմա շատ ուրախ եմ.
չէի պատկերացնում, որ կարող եմ մեծ թոռիցս շատ սիրեմ աղջիկներին»,- ոգևորությամբ ասում
է Անուշի սկեսուր տիկին Մանուշը:
Ծննդաբերությունը եղել է Երևանում, քանի որ սովորաբար եռյակները
փոքր քաշով են ծնվում, և ծնվելուց անմիջապես հետո անհրաժեշտ է համապատասխան օգնություն:
«Կեսարյան հատում էր, բայց ես ամբողջ ընթացքում գիտակցության մեջ էի. միակ միտքն այն
էր, որ առողջ լինեն»,- հիշում է Անուշը:
Երեք քույրիկներն ունեն մեծ եղբայր՝ 3-ամյա Վահագնը, ում
համար ևս զարմանք էր միանգամից երեք փոքր երեխա տեսնել իրենց տանը: «Վահագնն անընդհատ ուշադրություն
է պահանջում, դրա համար ուզում է նմանվել աղջիկներին: Սիրում է երեխաներին, բայց դե
միաժամանակ շատ խանդում»,- ասում է 4 երեխաների մայրիկը:
Եթե ուրախությունը եռապատկվել է, ապա նույն կերպ եռապատկվել
են հոգսերը: «Ծննդաբերությունից հետո խնդիրներ ունեցա. բժիշկներն արգելեցին կրծքով
կերակրել: Սնունդն այժմ արհեստական է, և դա իր հետ բերում է ֆինանսական մեծ խնդիրների:
Ամենամեծ խնդիրը երեխաների սնունդն ապահովելն է: Երբ երեխան սոված է, էլ ոչնչի չես
նայում»:
No comments:
Post a Comment