|
այո, մեկ է, ԴԲԱ ԼԱՎԸ |
|
Քաղաքը մեռել է, գերեզմանատունն է ապրում: Կուզեի հակառակը լիներ` քաղաքը ապրեր, իսկ մեռներ գերեզմանոցը…(Վ.Պ.) |
|
Եվ այսպես կերտեց արարողը մեծ, Դժոխք ու դրախտ կնոջ մեջ դրեց, Շունչ տվեց, շոյեց կնոջը հոր նման Ու մոլոր մարդուն հանձնեց հավիտյան... |
|
Սարդերի խրախճանքը՝ լուսաբացին |
|
back to 90s- every last day of year
վերադարձ 90-ականներ, ամեն տարվա վերջին օրը |
|
Չեզոք հավատ |
Արևն արդեն մոտեցել էր մայրամուտին
Դաշտում մի անմեղ լռություն էր տիրում
Ու միայն վերքերը վիրավոր հողի
Հուշում էին որ դեռ պատերազմ է գնում
|
Պատրիարքական լիճը... գիշերով... բռռռռ |
|
Երբ մի օր Վանաձորում որոշում ես քայլել ոչ քո իմացած ճանապարհով |
|
Կանաչ տերևաթափ Վանաձորում |
|
Բա առանց թեստ դրայվի??? Լավ է, գրած չէ «Չօգտագործել» |
|
Բալենու համբույրը |
|
Իսկ երբ մեռնում է քաղաքացին, կեցցե... |
|
-Ես աղջիկ փուչիկ եմ ուզում... |
|
...և շագանակենիներ է բուրում մայիսյան Վանաձորը |
|
Գովազդ փուչիկանոցում |
|
Ծիծեռնակը բույն է շինում... |
|
Վարդագույն օազիս գորշ ավերակներում |
|
Համբարձման ծաղիկ... կամ իմ մանկության կովածաղիկը:) |
|
Եթե աստված եք, Փչեցե՜ք նրանց բոլո՜ր մոմերը, Մարեցե՜ք նրանց կանթեղներն ամե՜ն, Հանգցրե՜ք նրանց ջահերն այլազան, Որ եղիցի լու՜յս... |
|
Վանաձորս՝ բարուրված լեռների մեջ |
|
Արևի անցած ճանապարհը... |
|
Կարևորը «պարաբալիչեշկի անտենան» է, հա ինչ, որ կոշիկները ցից են հանում,
որ չորանան... |
|
Կանայք անզոր են, մայրերն են ամենազոր: |
|
Հիշեցի՞ք Ձեր մանկությունը, երբ պոկում էիք սառույցը և... |
|
Հրաշքնե՞ր... լինում են |
No comments:
Post a Comment