2 տարի տնից հեռու, տարբեր ծանոթ-անծանոթ տղաների հետ, որոնք ևս տնից հեռու են... սա կոչվում է բանակ:
Սպասումը, անորոշ սպասումը, ամենածանրն է, նույնիսկ ավելի ծանր, քան հեռու մնալու գիտակցությունը...
և կրկին սպասում
հա, այս երեխան ընդհանրապես թեմայի հետ կապ չունի, պարզապես հավերի հետևից էր ընկել ու կորել, գտան)
այ, այ հենց այս հավի:)
գնացին ավտոբուս
դե լավ մնացեք, կգանք
No comments:
Post a Comment