Մեկ օր Եվրամիության մայրաքաղաք Բրյուսելում

Այո, Բրյուսելի և ամբողջ Բելգիայի ամենանշանավոր վայրն ինձ համար «Գարեջրի մոլորակն» էր, որտեղ վաճառողը ՀԱՅ էր, հասկանո՞ւմ եք՝ հայ:))) դա միանգամից երևաց նրա վերաբերմունքից, երբ մենք ցանկանում էինք ընտրել հազարավոր գարեջուրներից մի հատ, որ փորձենք: ախ, ոնց էի ես կարոտեեեել հայկական մուննաթը, թե ինչ է նշանակում, որն է ամենալավը, բոլորն էլ լավն են, նայած ճաշակ: Ախր սիրտս քաշում էր էլի... ու ես ընտրեցի ծիրանի գարեջուրը: Դե արդեն մնացածը գիտեք, հայ ես, հայ եմ վիճակները: 

Խանութի՝ շշերով գրված անունը, լիքը տարբեր կրեատիվ բաներ,
ախր ոնց կարող է հայինը չլինի, չէ՞)))

Հաջորդ Լյավ բանը Բրուսելում շոկոլադն է: Իսկական բելգիական շոկոլադ, դու երևի իրոք շատ լավն ես, չի կարող այդքան թանկ շոկոլադը համով չլինել: Վերջում որոշեցին քեզ փորձել Հոլանդիայում, այնտեղ դու ավելի մատչելի ես:

Շարունակելով ուտելիքի թեման... Բացօթյա ռեստորանները չափազանց մեծ քանակը ստիպում է դիմել տարբեր մարքետինգային հնարքների, որպեսզի գրավեն հաճախորդների: Ծովամթերքի պատրաստի ուտեստներին մի հայացք նետելուց հետո դուք գերի եք ընկնում բավականին շատախոս և հմայիչ երիտասարդների մոտ, որոնք ամեն կերպ համոզում են ներս մտնել ընդհուպ մինչև սիրո խոստովանությունը (էհ, ականջդ կանչի, միամիտ Գիքոր):

Հա, բացի ուտելիքից, Բրյուսելի հրապարակում կային նման հրաշք կառույցներ, որը շատ տիպիկ է Եվրոպական կենտրոններին:

հա, մեկ էլ լիքը Եվրամիության հետ կապված գրասենյակներ...

Մինի Եվրոպան շատ տուրիստներին է գրավում:Շատերն են այստեղ գտնում իրենց երազած վայրերը և նկարվում Պիզայի աշտարակի հետ կամ դիտում գրեթե իսկական ցլամարտ:

 Իսկ հիմա հերթը ձերն է: Հը՞ կարող եք գուշակել, որն է իսկականը: Ո՞րն է ոգեշնչել Ռեմարկին գրել իր հանճարեղ վեպը...

Ո՞ւմ մոտ են հազարավոր տուրիստներ ամբողջ աշխարհից հավաքվում, ժամերով հերթ կանգնում, որ բարձրանան աշտարակի վերևից դիտեն ամբողջ Փարիզը: 

Հը՞, գուշակեցիք:

 Իսկ այս աղջիկը, արհամարհելով ամբողջ աշխարհը, իր համար պատրաստում է այս հրաշք ...ըըը... չգիտեմ՝ ինչը: Բայց դրանով գրավել էր մի աշխարհ մարդկանց, որոնք զարմացած նայում էին՝ փորձելով հասկանալ, թե ինչու է նա դա անում շատրվանի ցայտումների ներքո:

Ըհըըըը, վերջապես հասանք ամենահայտնի վայրին Բրյուսելի: Մի զարմացեք, որ այսքան ուշ հասանք, իրականում էլ իրեն հասնելն այդքան հեշտ չէ, նա գտնվում է Բրյուսելի ամենածայրում: Բայց նա դեպի իրեն է ձգում շատ ու շատ զբոսաշրջիկների, նույնիսկ այնպիսիններին, որոնք ոչ անունը գիտեն, ոչ էլ տեղը: Երբ արդեն վերադառնում էինք հետ, մեզ մի տղա կանգնեցրեց՝ խնդրելով բացատրել, թե որտեղ է ՆԱ: Հինգ րոպե մեզ իր անբացատրելի անգլերենով հասկացնելով, թե ով է ՆԱ-ն, սկսեց այլ կերպ՝ Փարիզ- Էյֆել, Լոնդոն-Բիգ Բեն, Բրյուսել-???? Ատոմիում?? հարցրինք մենք: Նա կրկին ու կրկին թվարկում էր օրինակները: Ստիպված քարտեզի վրա ցույց տվեցի Ատոմիումի նկարը, ասելով՝ հը՞, սա ես փնտրում: Պետք է տեսնեիք նրա ուրախությունը: Դե խեղճ տղան որտեղից իմանար Ատոմիում անունը: Բայց պետք է տեսնեիք նրա ուրախությունը, երբ տվեցի իմ բազմաչարչար քարտեզը, որն ինձ այդքան օգնել էր այդ մեկ օրում:

Եվրոպացիները շատ են սիրում մեծ տառերով գրությունները- դա կլինի Ամստերդամ, թե Welcome: Բայց... մեղքս ինչ թաքցնեմ, մարդիկ էլ շատ են սիրում նկարվել, մանավանդ երբ հարազատ ինչ-որ բան են գտնում:)

Գալուստը ես գտա, իսկ «գալուստ բարին» դուք կարո՞ղ եք գտնել

5մ/վ արագությամբ բարձրանում ենք Եվրոպայի վեր ամենարագ (գոնե իրենք այդպես հպարտանում էին) վերելակով Եվրոպայի ամենատարօրինակ կառույցի գագաթը՝ Ատոմիում: 

Ալյումինումի ատոմի օրինակով կառուցված 100մ-ոց կառույց, որի պրոտոններից կարող ես դիտել ամբողջ Բրյուսելը, կամ ինչպես Վարդգես Պետրոսյանն է գրել իր վիպակներից մեկում. կարող ես պարծենալ, որ այդ օրը ընթրել ես պրոտոնի ներսում:

Այդպես էլ չկարողացա համոզել, որ գա Հայաստան))

դե այսքան խառը օրից հետո... միայն հանգստանալ:)